Na czym polega diagnostyka nowotworu prostaty?

Diagnostyka nowotworu prostaty ma na celu jak najwcześniejsze wykrycie choroby, co pozwala na skuteczniejsze leczenie i większe szanse na pełne wyleczenie. Rak prostaty to jeden z najczęściej diagnozowanych nowotworów u mężczyzn, dlatego regularne badania kontrolne, zwłaszcza po 50. roku życia, są kluczowe.

Jakie badania są podstawą diagnostyki nowotworu prostaty?

Podstawowe badania diagnostyczne obejmują test PSA (antygenu specyficznego dla prostaty) oraz badanie per rectum (DRE). Test PSA polega na badaniu krwi, w którym ocenia się stężenie antygenu prostaty – jego podwyższony poziom może sugerować obecność nowotworu. Badanie per rectum, podczas którego lekarz palpacyjnie ocenia kształt i konsystencję prostaty, pozwala wykryć ewentualne zmiany fizyczne w gruczole. W przypadku nieprawidłowych wyników, zaleca się dalszą diagnostykę, która obejmuje bardziej zaawansowane badania.

W diagnostyce nowotworu prostaty stosuje się również techniki obrazowe, takie jak ultrasonografia przezodbytnicza (TRUS) oraz rezonans magnetyczny (MRI). TRUS pozwala na dokładne zbadanie struktury prostaty, a także na przeprowadzenie biopsji w przypadku podejrzenia nowotworu. Rezonans magnetyczny z kolei umożliwia szczegółową ocenę zaawansowania nowotworu, co jest kluczowe w planowaniu dalszego leczenia.

Na czym polega biopsja prostaty i dlaczego jest konieczna?

Biopsja prostaty to kluczowe badanie diagnostyczne, które pozwala na potwierdzenie obecności komórek nowotworowych. Polega na pobraniu małych fragmentów tkanki gruczołu krokowego za pomocą cienkiej igły pod kontrolą USG. Biopsja jest niezbędna do postawienia ostatecznej diagnozy, gdyż pozwala ocenić, czy w badanej tkance znajdują się komórki rakowe, a także określić stopień ich złośliwości. Wyniki biopsji umożliwiają lekarzom dobranie odpowiedniego leczenia oraz ocenę prognozy pacjenta.